MSZE ŚWIĘTE:
Poniedziałek – Piątek godz. 18.30
Sobota (msza święta niedzielna) godz. 18.30
NIEDZIELA: Maylands 8.00, 9.30, 11.30 i 19.00;
Bazylika św. Patryka FREMANTLE - 1-sza niedziela miesiąca 12.15
NABOŻEŃSTWA:
Adoracja Najświętszego Sakramentu - pierwsze piątki miesiąca godz. 18:00
Nabożeństwa MAJOWE: poniedziałek - sobota godz. 18:00
Spowiedź – przed i w czasie mszy św. niedzielnych i na każde żądanie
INTENCJE APOSTOLSTWA MODLITWY MAJ 2025
O możliwość pracy. Módlmy się, aby dzięki pracy każda osoba mogła się spełniać, rodziny miały godne warunki życia, a społeczeństwa stawały się bardziej ludzkie.
HISTORIA NABOŻEŃSTWA MAJOWEGO
Korzenie tego nabożeństwa sięgają początków V w., kiedy na Wschodzie zaczęto śpiewać pieśni ku czci Matki Bożej. Na zachodzie zaczęto gromadzić się pod figurami Najświętszej Matki na przełomie XIII/XIV wieku.
Ojcem nabożeństw majowych w formie zbliżonej do tej, którą znamy dzisiaj, jest żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku jezuita o. Ansolani. Gromadził wiernych w kaplicy królewskiej na koncertach poświęconych Bożej Rodzicielce, a na końcu błogosławił zebranych Najświętszym Sakramentem.
W 1859 roku papież Pius IX zatwierdził obecnie istniejącą formę nabożeństwa, która składa się z Litanii Loretańskiej, modlitw np. Pod Twoją Obronę i błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.
Litania Loretańska sięga swoich początków XII wieku. Modlitwę poszczególnymi wezwaniami do Najświętszej Maryi Panny zaczęto propagować szczególnie w Loreto, miasteczku we Włoszech. Z czasem papież zakazał samowolnego dodawania wezwań i tak powstała jedna litania. Zmian lub dodawanie tytułów Matki Bożej dokonywano wraz z ważnymi wydarzeniami historycznymi świata np. po zwycięstwie pod Lepanto papież Pius V dodał inwokację: Wspomożenie wiernych, W trakcie Soboru Watykańskiego II papież Paweł VI wpisał w litanię wezwanie: Matko Kościoła, a także: Królowo wniebowzięta - po ogłoszeniu dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny.
Ponadto w 1908 roku Episkopat Polski dostał zgodę na włączenie w litanię loretańską wezwania: Królowo Korony Polski, po drugiej wojnie światowej Królowo Polski. Papież Franciszek dodał wezwanie: Pociecho migrantów.
Pokazuje to, że Litania Loretańska jest żywą modlitwą Kościoła, dostosowywaną do współczesnych wyzwań.
Oddajmy się pod opiekę Matki Najświętszej, w tym szczególnie poświęconym Jej miesiącu maju. Modląc się litanią, wzywamy Jej imienia i prosimy, aby ta modliła się za nami do Boga.
Prosimy ją, aby ona uczyła nas ufności i wiary, a także, abyśmy stali się godnymi obietnic Chrystusowych.
LITANIA LORETAŃSKA DO NAJŚWIĘTSZEJ MARYJI PANNY
Kyrie, elejson, Christe elejson, Kyrie elejson.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.
Święta Panno nad pannami, módl się za nami.
Matko Chrystusowa, módl się za nami.
Matko Kościoła, módl się za nami.
Matko miłosierdzia, módl się za nami.
Matko łaski Bożej, módl się za nami.
Matko nadziei, módl się za nami.
Matko nieskalana, módl się za nami.
Matko najczystsza, módl się za nami.
Matko dziewicza, módl się za nami.
Matko nienaruszona, módl się za nami.
Matko najmilsza, módl się za nami.
Matko przedziwna, módl się za nami.
Matko dobrej rady, módl się za nami.
Matko Stworzyciela, módl się za nami.
Matko Zbawiciela, módl się za nami.
Panno roztropna, módl się za nami.
Panno czcigodna, módl się za nami.
Panno wsławiona, módl się za nami.
Panno można, módl się za nami.
Panno łaskawa, módl się za nami.
Panno wierna, módl się za nami.
Zwierciadło sprawiedliwości, módl się za nami.
Stolico mądrości, módl się za nami.
Przyczyno naszej radości, módl się za nami.
Przybytku Ducha Świętego, módl się za nami.
Przybytku chwalebny, módl się za nami.
Przybytku sławny pobożności, módl się za nami.
Różo duchowna, módl się za nami.
Wieżo Dawidowa, módl się za nami.
Wieżo z kości słoniowej, módl się za nami.
Domie złoty, módl się za nami.
Arko przymierza, módl się za nami.
Bramo niebieska, módl się za nami.
Gwiazdo zaranna, módl się za nami.
Uzdrowienie chorych, módl się za nami.
Ucieczko grzesznych, módl się za nami.
Pociecho migrantów, módl się za nami.
Pocieszycielko strapionych, módl się za nami.
Wspomożenie wiernych, módl się za nami.
Królowo Aniołów, módl się za nami.
Królowo Patriarchów, módl się za nami.
Królowo Proroków, módl się za nami.
Królowo Apostołów, módl się za nami.
Królowo Męczenników, módl się za nami.
Królowo Wyznawców, módl się za nami.
Królowo Dziewic, módl się za nami.
Królowo wszystkich Świętych, módl się za nami.
Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta, módl się za nami.
Królowo wniebowzięta, módl się za nami.
Królowo różańca świętego, módl się za nami.
Królowo rodziny, módl się za nami.
Królowo pokoju, módl się za nami.
Królowo Polski, módl się za nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Chrzty – Rodzice powinni zgłosić dziecko oraz dostarczyć świadectwo urodzenia i nazwiska rodziców chrzestnych.
Śluby – Narzeczeni powinni zgłaszać się co najmniej kilka miesięcy przed planowaną datą zawarcia związku małżeńskiego. Jest wymagane odbycie kursu przedmałżeńskiego i dostarczenie aktualnie wydanego świadectwa chrztu.
Spowiedź – spowiadamy przed rozpoczęciem lub na początku niedzielnych i świątecznych mszy św. W innym terminie spowiedź na każde żądanie.
Zachęcamy do zamawiania mszy św. w intencji zmarłych oraz w rożnych potrzebach nas żyjących. Intencje można zamawiać u oo. Franciszkanów w dowolnym czasie. Prosimy o zamawianie intencji rocznicowych ze znacznym wyprzedzeniem – zwłaszcza jeśli chodzi o msze św. niedzielne, a także msze św. gregoriańskie (jest to odprawienie 30 mszy św. w intencji zmarłych). Intencje można także zamawiać telefonicznie.
Jest już nowa książka mszalna na rok 2026.
Zgłaszanie chorych
Prosimy o zgłaszanie chorych przebywających w swoich domach, w domach opieki społecznej i szpitalach, którzy chcieliby spotkać się z polskim kapłanem. Prosimy także o zgłaszanie wolontariuszy, którzy chcieliby odwiedzać ludzi chorych w domach, szpitalach i domach opieki.
Prowadzimy przygotowania dzieci z polskich rodzin pragnących przystąpić do I komunii św. Prosimy o zgłaszanie dzieci w wieku od 9 lat do końca maja – przygotowania rozpoczną się w lipcu po wakacjach szkolnych.
Bierzmowanie – prosimy o zgłaszanie kandydatów – przygotowania rozpoczną się po sformowaniu grupy. Prosimy o zgłaszanie kandytatów do OO. Franciszkanów.
Ministranci – prosimy o zgłaszanie chętnych do służby ołtarza w czasie mszy św. w Maylands;
Grupa Teatralna Scena 98 – istniejąca od 1998 r. ma na swoim koncie już 28 przedstawień. Aktualnie wystawiamy ponownie sztukę „Mąż zmarł, ale już mu lepiej” 8,9 i 10 maja godz. 19.00 Sala POR w Maylands. Planujemy udział w festiwalu POLART w Adelajdzie na przełomie grudnia i strycznia 2025/2026– chętnych do włączenia się w prace Grupy prosimy o kontakt.
Żywy Różaniec
W naszej wspólnocie działa żywy różaniec. Bardzo prosimy o włączenie się w tę formę wspólnotowej modlitwy.
Troska o Kościół
Każdy katolik jest zobowiązany do troski o utrzymanie kościoła i pomocy w prowadzeniu duszpasterstwa. Bez ofiarności i wszelakiej pomocy ze strony wiernych nie byłoby możliwe istnienie polskiego kościoła i praca polskich księży. Dziękujemy za tę pomoc i prosimy o jak największe zaangażowanie w rozwój naszej polonijnej wspólnoty wierzących.
Modlitwa codzienna
Boże, nasz Ojcze, ofiaruję Ci dzień dzisiejszy: moje myśli, słowa, czyny, modlitwy i cierpienia.
Ofiaruję Ci je w łączności z Synem Twoim, Jezusem Chrystusem, który w Eucharystii nieustannie składa się Tobie w ofierze dla zbawienia świata.
Niech Duch Święty, który prowadził Jezusa, będzie dzisiaj moim przewodnikiem i moją siłą, bym mógł świadczyć o Twojej miłości.
Wraz z Maryją, Matką Jezusa i Kościoła, proszę Cię szczególnie w tych intencjach, które Ojciec Święty poleca wszystkim wierzącym na ten miesiąc. Amen.
1. Rachunek sumienia – codziennie patrz, czego ci brakuje i staraj się poprawiać
2. Prosta modlitwa – najlepiej ta, którą znasz od dziecka, módl się codziennie.
3. Droga krzyżowa – w naszym kosciele – w każdy piątek Wielkiego Postu o godz. 18.00 i Gorzkie Żale w niedzielę o godz. 18.30
4. Modlitwa różańcowa – dla najbardziej potrzebujących – w kościele, w domu, w samochodzie…
5. Lektura Pisma Świętego – staraj się codziennie przeczytać i przemedytować fragment.
6. Umartwienia – codzienność bez kaprysów i marudzenia, dobre uczynki, pozytywne nastawienie do ludzi.
7. Częstszy udział we mszy św. – w naszym kościele codziennie o godz. 18.00 jest prywatna adoracja Najswietszego Sakramentu o msza św. o godz. 18.30.
Każda z niedziel Wielkiego Postu ma swoje znaczenie.
I niedziela Wielkiego Postu – Odnowa
W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu Kościół daje nam program odnowienia naszego chrześcijańskiego życia. Wielki Post ma być czasem walki z grzechem, który jest skutkiem grzechu pierworodnego. Dlatego święty Paweł w Liście do Rzymian pisze: „jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi”. To posłuszeństwo Jezusa, które powinniśmy szczególnie w Wielkim Poście naśladować widoczne jest w Ewangelii, która ukazuje kuszenie na pustyni i triumf Chrystusa nas szatanem.
II Niedziela Wielkiego Postu – Przemiana
Druga niedziela przypomina nam o potrzebie duchowej przemiany, co szczególnie obrazuje Ewangelia o Przemienieniu Pana Jezusa na górze Tabor. Czytania mówią z kolei o powołaniu do zmiany swojego życia. Jak mówi św. Paweł, mamy znosić nasze trudy mocą Bożą. To ona ma nam dawać siłę do działania. Musimy się na nią otworzyć, stąd wielka potrzeba naszej wewnętrznej, duchowej przemiany. Pan Jezus schodząc z uczniami z góry Tabor zapowiada im swoje zmartwychwstanie. O tym też musimy pamiętać – nasza przemiana nie może odbyć kiedyś, ona musi nastąpić jak najszybciej, gdyż już niedługo Syn Boży wstanie z martwych.
III Niedziela Wielkiego Postu – Trwanie w wierze
Trzecia niedziela mówi nam o żywej wodzie, której źródłem jest Jezus. Wszystko co mamy pochodzi od Jezusa. Św. Paweł pisze: „Dostąpiwszy usprawiedliwienia dzięki wierze, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa; dzięki Niemu uzyskaliśmy na podstawie wiary dostęp do tej łaski, w której trwamy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej”. Ważne jest to, żeby nie trwonić tego co otrzymaliśmy.
IV Niedziela Wielkiego Postu – Radość
Czwarta Niedziela nazywana jest od pierwszego słowa antyfony na wejście Niedzielą Radości (laetare). Radowanie się w Wielkim Poście może wydawać się dziwne, a jednak Kościół w tę wyjątkową niedzielę do niej zachęca. Św. Paweł pisze: „Niegdyś byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości”. Na półmetku Wielkiego Postu mamy cieszyć się ze świadomości, że pokuta i umartwienie to tylko środki do celu, że prowadzą nas one ku oczyszczeniu.
V Niedziela Wielkiego Postu – Przygotowanie na śmierć Pana Jezusa
Dawniej piąta niedziela Wielkiego Postu otwierała tzw. Okres Męki Pańskiej szczególnie akcentujący przygotowanie Pana Jezusa do swojej kaźni i męczeńskiej śmierci. Chrystus w dzisiejszej Ewangelii mówi: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie”, po czym wskrzesza z martwych Łazarza. Przypomina nam to o tym jak niewiele znaczy śmierć w obliczu życia wiecznego. Jest ona tylko kolejnym etapem na naszej drodze, tak jak śmierć Jezusa była kolejnym etapem na drodze ludzkiego odkupienia.
VI Niedziela Wielkiego Postu (Palmowa) – Zwycięstwo nad szatanem
W końcuNiedziela Palmowa przedstawia nam w sposób skrótowy całą tajemnicę wielkanocną – od męki do zmartwychwstania. Tej niedzieli śpiewana jest męka Pańska – warto zauważyć jaki ona ma charakter. W śpiewie męki nie ma smutku i rozpaczy – męka Jezusa stała się przecież naszym zwycięstwem. Chrystus na krzyżu nie przegrywa, ale zwycięża – stąd triumfalny charakter liturgii, procesja z palmami, czerwone szaty mające być symbolem władzy królewskiej itd.
Okres Zwykły, czyli seria niedziel
Każdy rok liturgiczny ma krótkie okresy celebracji tajemnic wiary. Razem wzięte liczą 18 lub 19 tygodni. Przeważnie trwają od grudnia do połowy stycznia i od marca do końca maja, te sprawy reguluje termin Wielkanocy. Te uroczyste tygodnie mają własny charakter, czyli konkretne oblicze, wyrażają ważny aspekt tajemnicy zbawienia, zwłaszcza aspekt Wcielenia i Odkupienia. Treścią obchodu jest zwiastowanie, narodzenie, objawienie, nauczanie, męka, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa, zesłanie Ducha Świętego, początek ewangelizacji apostolskiej i rozwój Kościoła.
Ponadto w rocznym cyklu liturgii mamy aż 33 lub nawet 34 zwykłe tygodnie. Przypadają one w drugiej połowie stycznia i w lutym (cz. 1) oraz w długim ciągu miesięcy od maja do listopada (cz. 2, jako kontynuacja). Jest Okres Zwykły. W tym okresie nie obchodzi się szczegółowych tajemnic. Jest to czas kiedy Kościół wspomina i uobecnia - zwłaszcza w niedziele - misterium Chrystusa w jego pełni, wyprowadzając z całości opus Dei wnioski i wskazania dla wiary stosowanej, uczynkowej. Gdy postawy i czyny nie wypływają z wiary, gdy wiara jest pozbawiona uczynków, to zaczyna karleć i zanikać, "martwa jest sama w sobie" (Jk 2, 17). Człowiek wierzący przez całe życie uczy się scalania swojego credo z etosem, łączenia wiary wyznawanej i deklarowanej z ewangeliczną moralnością, kształtowaną w jakże złożonych i napiętych sytuacjach życiowych. Wzniosłe powołanie do wiary domaga się codziennej wierności i świadectwa.
W dobie odnowy liturgii po Soborze Watykańskim II, czas "poświąteczny" postrzegany całościowo (choć ma dwie części) nazwano Okresem Zwykłym. Zrezygnowano ze znanych określeń niedziel, następujących po przeżytych dorocznych uroczystościach. Obecnie, nie ma niedziel "po Epifanii" albo niedziel "po Zesłaniu Ducha Świętego". Takie nazwy mogły sugerować obrzędową kontynuację tychże świąt i uroczystości.
W Okresie Zwykłym dominuje coniedzielne wyznanie wiary oraz formacja duchowych i moralnych postaw członków Kościoła. Taka jest myśl przewodnia tego Okresu. Przecież nie chodzi o samo Credo i rytualną celebrację krótko zdefiniowanych w nim tajemnic zbawienia, lecz także o życie według wyznawanej wiary, o sposób życia, który jest wolną i moralną odpowiedzią na fakt objawienia się Boskiej miłości w konkretnych wydarzeniach zbawczych. Ponad pięćdziesiąt lat temu, po Soborze Watykańskim, zmieniając nazwy niedziel, chciano zapobiec utrwalaniu się swoistego dualizmu w chrześcijańskim myśleniu. Ponieważ łatwiej jest coś uroczyście świętować i ogarnąć modlitwą, niż żyć według wiary i praktykować ją na co dzień. Niestety, często jest powtarzany zarzut pod adresem wierzących, wyrażony w takiej oto opinii: "wiara sobie, a życie sobie". Słusznie zatem autorzy tekstów modlitewnych na pierwszy powszedni dzień pierwszego tygodnia Okresu Zwykłego podali znamienną w treści prośbę zawartą w kolekcie: "Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu, daj mu poznać, co należy czynić, i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków". Zaznaczono wyraźnie powinności, czyli wymogi moralne i uczynki godne wyznawanej Ewangelii. Jakie one są, pouczać nas będzie przede wszystkim słowo Boże przewidziane na zwykłe niedziele, słowo jakoś dobrane i ułożone harmonijnie, co widać zwłaszcza w korelacji pierwszego czytania z Ewangelią. Natomiast w dni powszednie liturgia słowa zawiera nieomal ciągłą lekturę określonych ksiąg biblijnych, w innym kluczu podaną w pierwszym czytaniu, w innym zaś - w Ewangelii; ich treść nie jest zgrana, nie tworzy spójnego tematu; ukazana w półciągłej lekturze służy poznaniu w zarysie całego Objawienia.
PONIŻEJ JEST KRONIKA OSTANICH WYDARZEŃ
To wszystko było możliwe dzięki Waszemu wkładowi środków finansowych i swojego czasu. Nie jestem w stanie wymieniać tu wszystkich dobrodziejów. Dlatego będziemy dziękować za Wasze dobro w czasie naszej mszy św. - Pasterce o północy z 24/25 grudnia ofiarując jej intencje za dobrodziejów Polskiego Ośrodka Rzymskokatolickiego i OO. Franciszkanów – CZYLI ZA WAS – aby Bóg Wam błogosławił i wynagrodził uczynione dobro. I tego życzę na czas świąt Bożego Narodzenia i Nowy Rok 2025. Szczęść Boże!
Życzymy aby Nowonarodzony Chrystus błogosławił Wam wszyskim
i Waszym Rodzinom w czasie Świąt
i Nowego Roku 2025
OO. Franciszkanie i
Polski Ośrodek Rzymskokatolicki
Adwent to okres w roku liturgicznym, który rozpoczyna się od pierwszych Nieszporów w 1 niedzielę Adwentu, przypadającą między 18 listopada a 3 grudnia. Obejmuje cztery kolejne niedziele adwentowe, których liczba nawiązuje do starotestamentowego opisu czterdziestoletniej wędrówki Izraelitów po wyjściu z niewoli egipskiej. Samo słowo „Adwent” jest tłumaczeniem greckich słów: epifaneia i parusia. Termin ten w Rzymie oznaczał oficjalny przyjazd dygnitarza państwowego i objęcie urzędu. Natomiast w języku religijnym oznaczał przybywanie Boga do świątyni. W chrześcijaństwie termin „adventus” stał się synonimem przyjścia Chrystusa w sensie jego Wcielenia, jak też powtórnego przyjścia w chwale.
Jest już książka intencji mszalnych na rok 2025 – prosimy o wcześniejszą rezerwację, zwłaszcza mszy św. niedzielnych i rocznicowych.
1. W czasie nawiedzenia świątyni luib cmentarza należy odmówić Ojcze nasz i Wierzę w Boga oraz trzeba wypełnić inne (ogólne) warunki, takie jak: stan łaski uświęcającej (spowiedź sakramentalna), Komunia św. i modlitwa według intencji ojca Świetego. Odpust ten można uzyskać od południa dnia Wszystkich Świętych i przez cały Dzień Zaduszny.
2. Również wierni, którzy pobożnie nawiedzą cmentarz i przynajmniej w myśli pomodlą się za zmarłych, zyskują odpust, który może być ofiarowany za dusze w czyśćcu cierpiące; odpust ten w dniach od 1 do 8 listopada jest zupełny.
Ogólne warunki uzyskania odpustu zupełnego: brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet powszedniego, stan łaski uświęcającej czyli brak nieodpuszczonego grzechu ciężkiego lub spowiedź sakramentalna, przyjęcie Komunii świętej, odmówienie dowolnej modlitwy w intencji Ojca Świętego
Kościół zachęca do ofiarowania odpustów za zmarłych niekoniecznie muszą być to osoby nam znane, nie musimy wymieniać konkretnego imienia – wystarczy ofiarować odpust w intencji osoby zmarłej, która tego odpustu potrzebuje.
ZACHĘCAMY DO SZCZEGÓLNEJ PAMIĘCI O NASZYCH ZMARŁYCH W MIESIĄCU LISTOPADZIE, TAKŻE PRZEZ ZAMAWIANIE INTENCJI MSZY ŚW. ZA ZMARŁYCH. SZCEGÓLNIE – MSZY ŚW. GREGORIAŃSKICH – 30 mszy św. oprawianych codziennie w intencji zmarłego.
LISTOPADOWE REFLEKSJE
Jesteśmy śmiertelni i nieśmiertelni zarazem; ocieramy się w naszej egzystencji o największą z tajemnic – śmierć, ale zdolni jesteśmy pojąć także tajemnicę życia, kiedy udziałem żywych i zmarłych stanie się nieśmiertelność i odrodzenie całego stworzenia.
W XXI wieku, niektórym ludziom wydaje się, że odpowiedzialność za śmierć przeszła w ręce lekarzy, specjalistów – ludzi, którzy szybko zatracili poczucie Bożego wymiaru ludzkiego życia. Niektórzy poganiejący chrześcijanie sprawy życia i śmierci powierzają horoskopom, sennikom, wróżeniu z kart i nadzmysłowym kontaktom z duchami. Nie uwalnia to ich jednak od niepokoju, strachu i smutku. Często doświadczenie śmierci zostaje zepchnięte na margines osobowych doświadczeń. Najbliżsi nie towarzyszą umierającemu, choć był on za życia włączony w ich wspólnotę. Wielu umiera poza rodzinnym domem, w otoczeniu obcych ludzi. Wyspecjalizowane instytucje domów pogrzebowych oblicze śmierci retuszują wyrazem dyskretnych makijaży i czynią z niej niezły interes.
Czy powinniśmy bać się śmierci?
Obawa serca zostaje pomniejszona, kiedy człowiek czyni dobro. To, co uczyniliśmy naszym bliźnim i Bogu, nie rozsypie się w proch, lecz pozostaje na wieczność. Apokalipsa mówi: Błogosławieni, którzy w Panu umierają (…) niech odpoczną od swych mozołów, bo idą wraz z nimi ich czyny. (Ap 1
Wiara eliminuje niepewność co do naszego życia po śmierci doczesnej, oddala rozpacz po odejściu bliskich; nadaje sen życiu i śmierci. Życie ziemskie, które otrzymaliśmy od Boga, jest darem na określony czas, jest w nim tchnienie Boże. Biblia, opowiadając o stworzeniu człowieka, mówi, że Bóg posłużył się prochem, gliną, aby utworzyć mu ciało. Człowiek stał się istotą żywą (materialno-duchową) dopiero wówczas, kiedy został w niego tchnięty Duch Boży. Kiedy człowiek umiera, mówimy, że oddaje ducha, zwraca go Bogu i gaśnie w nim siła życia:
Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, przezwyciężył śmierć, a na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię. Jezus Chrystus wyprowadza nas ze strachu i smutku, rezygnacji i rozczarowania i wprowadza w szeroki świat Bożego życia. Modląc się i chodząc po cmentarzu w dniu Święta Zmarłych, pomyślmy o śmierci i wieczności, a pomoże nam to lepiej żyć i kiedyś umierać. Fotografie bliskich nam osób, widniejące na kamiennych pomnikach, umieszczony tam wizerunek Chrystusowego krzyża, szeptana modlitwa o wieczny odpoczynek za zmarłych oraz widok dopalających się zniczy – niech pomogą nam pomyśleć o naszej śmierci i o naszym przeznaczeniu do wieczności. Do nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka, uczynił go obrazem swej własnej wieczności.
STRONA INTERNETOWA: www.prccmaylands.com.au
OFIARY :
I TACA (dotacje na księży): BSB 016-370 Account 4875-71613
II TACA (dotacje na kościół): BSB 036-067 Account 771883